کوبم در سراى جوادالائمه را
تا بشنوم صداى جوادالائمه را

سر برنگیرم از در دولت سراى او
بس دیده‌‏ام سخاى جوادالائمه را

دلداده‌‏ام بزاده‌‏ى آزاده‌ى رضا
دارم به سر هواى جوادالائمه را

تا زنده‌‏ام به دولت حبّ علىّ و آل
دارم به لب ثناى جوادالائمه را

بى اعتنا به سلطنت هر دو عالمم
هستم گدا، گداى جوادالائمه را

بر تاج و تخت جمله‌ى شاهان نمى‌دهم
خاک در سراى جوادالائمه را

نشناسمى به جود و سخا این چنین بنام
از ما سوا، سواى جوادالائمه را

حاشا اگر به قیمت هستى دهم ز کف
سرمایه‌ى ولاى جوادالائمه را

نشناخت آن کسى که مقام ولایتش
نشناخته خداى جوادالائمه را

گاه طلوع صبح دهم زین مه آفتاب
بوسیده خاک ‏پاى جوادالائمه را

گلرو فلق هماره بود از دمى که دید
سیماى دلرباى جوادالائمه را

روزى که نیست غیر عمل دستگیر خلق
دل بسته‌‏ام عطاى جوادالائمه را

دارم «امید» این که ز اخلاص بندگى
حاصل کنم رضاى جواد الائمه را